ΗΔιάπλασης των Παίδων

            Το ακούσαμε και αυτό. Αλλά όσοιγνωρίζουμε ή έχουμε διαβάσει, ξέρουμε ότι η διαδικασία αυτή έχει επαναληφθείστο παρελθόν σχεδόν με τους ίδιους τρόπους, σχεδόν από τους ίδιους ανθρώπους. Δηλαδήτους σκοταδιστές, τους συντηρητικούς, τους φασίστες και τους ναζιστές.

            Είναι αλήθεια ότι η μακραίωνηιστορία αυτής της χώρας έχει λαμπρές σελίδες, που αξίζει και πρέπει ναμεταφέρονται από την μια γενιά στην επόμενη γενιά.

            Κατάλληλα μέσα γι’ αυτό είναι η ίδιαη παράδοση, η αφήγηση των παππούδων και των πατεράδων μας, οι ιστορικοί πουκαταγράφουν τα γεγονότα και πρέπει να τα καταγράφουν από όλες τις πλευρές καιτις διαστάσεις τους.

            Οι πλέον ακατάλληλοι γι’ αυτό τονρόλο, είναι οι άνθρωποι που ξεχειλίζουν από φανατισμό, ξεχειλίζουν από μίσοςγια ότι δεν θεωρούν όμοιο μ’ αυτούς, οι άνθρωποι που χαιρετάνε φασιστικά καιναζιστικά, δηλαδή με έναν χαιρετισμό που παραπέμπει σε εγκλήματα και εκατόμβεςθυμάτων. Ωστόσο, στη διαδικασία της διάπλασης των παίδων την οποία ξεκινάνε,είναι καλό να θυμηθούν και ορισμένα σημαντικά γεγονότα της σύγχρονης σχετικάιστορίας της χώρας, όπως:

·      Τον Κολοκοτρώνη, τον Παπαφλέσσα,αλλά και τον Μάρκο Μπότσαρη και τον Λόρδο Βύρωνα,

·      Τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τονΙωάννη Καποδίστρια,

·      Την καταστροφή της Σμύρνης και τονρόλο των συμμάχων,

·      Τους δυο παγκόσμιους πολέμους, μετα εκατομμύρια  εκατομμυρίων νεκρών, μετις απίστευτες ανθρωπιστικές και πολιτιστικές καταστροφές, εμπνευστές καιπρωτεργάτες των οποίων ήταν οι φασίστες και ναζιστές, οι οποίοι αποτελούν ταπρότυπα των κυρίων που επιθυμούν να διαπλάσουν τους παίδες

·      Η διδακτορία του Μεταξά, και τοκυνηγητό των κομμουνιστών και των δημοκρατών

·      Τις χρυσές σελίδες της ΕθνικήςΑντίστασης ενάντια στους φασίστες και τους κατακτητές αλλά και τουςμαυραγορίτες, τους κουκουλοφόρους που έδειχναν πατριώτες, τους ταγματασφαλίτες

·      Την μετεμφυλιακή Ελλάδα, τοκυνηγητό των Αριστερών και τα ξερονήσια που γέμισαν από αυτούς

·      Τους εκατοντάδες χιλιάδεςπατριώτες που σπρώχτηκαν σε υποχρεωτική μετανάστευση, για να επιβιώσουν τόσοαπό τη φτώχεια όσο και από το κυνηγητό,

·      Τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκηπου φέτος κλείνουν 50 χρόνια από το γεγονός αυτό,

·      Τη χούντα του Παπαδόπουλου, τουΙωαννίδη, του Ντερτιλή στη κηδεία του οποίου οι καθηγητές των παίδων, απότησανφόρο τιμής,

·      Την τραγωδία της Κύπρου,

·      Τη δολοφονία του Αλέκου Παναγούλη,

·      Τον Κουμή, την Κανελοπούλου, τηΣωτηροπούλου και άλλους

·      Τους νεκρούς της Marfin,

·      Τους 4.000 συμπολίτες μας πουέγιναν αυτόχειρες από τη φτώχεια και την ανέχεια που δημιουργεί το μνημόνιο καιτα αποτελέσματά του,

·      Τους χιλιάδες συνανθρώπους μαςαυτόχθονες και μετανάστες που πλέον δεν έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας, καιχάνουν τη ζωή τους από την αδυναμία να επισκεφτούν γιατρό,

·      Τα παιδιά που υποσιτίζονται, ταοποία οι καθηγητές των παίδων διαχωρίζουν κατά εθνότητα, χρώμα, φύλλο την ίδιαώρα που δηλώνουν βαθιά θρησκευόμενοι και χριστιανοί,

·      Τα παιδιά που πέθαναν πρόσφατα στηΛάρισα, σπρωγμένα από την ανάγκη και την ανέχεια που πάντα υπερβαίνει τηλογική.

Είμαστεστο κέντρο μιας μεγάλης ανθρωπιστικής, οικονομικής, κοινωνικής

και πολιτιστικήςκρίσης. Με το πρόσχημα η κρίση ως ευκαιρία το σύστημα επιχειρεί ριζική καιπλήρη αναδιάρθρωσή του. Επιχειρεί στην ουσία από τη μια μεριά να δώσει τηνευκαιρία σε ελάχιστους και από την άλλη μεριά να σπρώξει στη μαζική ανεργία καιτη φτώχεια πάρα πολλούς.

            Είμαστε σε μια στιγμή, που τοσύστημα επιχειρεί να δημιουργήσει και ιδεολογικό υπόβαθρο και προκάλυμμα στηκατάσταση που επικρατεί σήμερα.

            Όμως, οι νέες και οι νέοι, ησυντριπτική πλειοψηφία του λαού αυτής της χώρας, άνθρωποι του μόχθου και τηςεργασίας, συνταξιούχοι που κόπιασαν στη ζωή τους, έχουν βαθύ και πραγματικό  δημοκρατικό φρόνημα.

            Δεν υποκύπτουν σε φασιστικά καιναζιστικά κελεύσματα, δεν υποκύπτουν σε ρατσιστικές τυμπανοκρουσίες πουεπιθυμούν και επιδιώκουν να σπάσουν τη κοινωνική συνοχή μεταξύ των απλών λαϊκώνανθρώπων που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα.

            Η προσπάθεια αυτή, όσο και αν οδρόμος θα είναι δύσκολος, θα πέσει στο κενό. Το όραμα των πλατιών λαϊκών μαζών,των νέων ανθρώπων είναι μια κοινωνία ουμανισμού, μια κοινωνία δημοκρατίας, μιακοινωνία ελπίδας παραγωγής και εργασίας, μια κοινωνία που το παραγόμενο προϊόνθα μοιράζεται δίκαια και δημοκρατικά, μια κοινωνία σοσιαλιστικής προοπτικής.

                                                                                   Του Κώστα Σκηνιώτη

                                                                                             Μέλος

                                                                               της Εταιρίας Ελλήνων

                                                                                           Λογοτεχνών

                                                Ψεύτικαδιλήμματα  

 Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω .

 Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η άρχουσα τάξη, οιελάχιστοι που κυβερνάνε αυτόν τον αιώνα τον πλανήτη, ουσιαστικά με πολλούς καιδιαφορετικούς τρόπους μας τα έχουν πει όλα. Μας λένε δηλαδή, ότι εμείς (δηλαδήαυτοί) το 1% του πλανήτη έχουμε αποφασίσει για όλους εσάς, δηλαδή για το 99%του πλανήτη αυτού. Έχουμε αποφασίσει και έχουμε διασπείρει την αρρώστια τουκαπιταλιστικού συστήματος που ονομάζεται κρίση σε όλους εσάς (δηλαδή εμάς), σαςέχουμε αρρωστήσει και τα αποτελέσματα αυτής της αρρώστιας θα τα υποστείτε καιθα τα πληρώσετε εσείς. Εμείς, μας λένε, το 1% αυτού του πλανήτη έχουμε αυτή τηστιγμή που μιλάμε τουλάχιστον 45 τρις δολάρια στα συρτάρια της Γλόλντμαν Σάξ,της Μόργκαν Στάνλευ, στο Λουξεμβούργο, στην Ελβετία, σε άλλους φορολογικούςπαραδείσους.

            Έχουμε αυτή τη στιγμή που μιλάμε,μας λένε, τουλάχιστον άλλα 45 τρις δολάρια σε χρυσό, σε ομόλογα και μετοχές, σεπολύτιμους λίθους, σε έργα ζωγραφικής και άλλων εικαστικών τεχνών. Εμείς, μαςλένε, το 1% αυτού του πλανήτη δεν σκοπεύουμε να διαθέσουμε για σας ούτε έναδολάριο. Ξέρουμε ότι με το 10% μόνο του πλούτου που έχουμε στα χέρια μας, μαςλένε,  θα μπορούσαμε να κινήσουμε τονπλανήτη, και με όλο τον πλούτο που έχουμε στα χέρια μας θα μπορούσε να ζει μεαξιοπρέπεια όλος ο πληθυσμός του πλανήτη αυτού. Όμως την αρρώστια – κρίση τουΣυστήματός μας, δεν έχουμε κανένα σκοπό (μας λένε)  να την αντιμετωπίσουμε εμείς, αλλά αντίθετασκοπεύουμε και θέλουμε να την πληρώσετε εσείς.

            Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω λοιπόν.

Αυτοίμας λένε κάθε μέρα την αλήθεια τους. Και στη περίπτωση της Κύπρου που έχειεπαναληφθεί με άλλους τρόπους και άλλες φορές στο παρελθόν μας είπαν ότι για ναανακαιφαλαιοποιηθούν οι Τράπεζες χρειάζονται χρήματα. Οι τραπεζίτες πουκέρδιζαν δις τα προηγούμενα χρόνια, δεν σκοπεύουν να βάλουν χρήματα. Άρα, ταχρήματα θα τα πάρουμε από σας (μας λένε). Μας έθεσαν μάλιστα και το δίλημμαπάνω ή κάτω από τις 100.000 € το κούρεμα.

            Οφείλουμε και πρέπει να τους απαντήσουμεαπό τα απλά ερωτήματα, όπως το ερώτημα για το κούρεμα, οφείλουμε να τους πούμε νααναζητήσουν τα χρήματα για την ανακαιφαλοποίηση των Τραπεζών στο λαθρεμπόριοόπλων, στο λαθρεμπόριο ανθρώπων, στο λαθρεμπόριο καυσίμων, στο εμπόριοναρκωτικών, στο παραεμπόριο, και στις κάθε άλλης μορφής έκνομες δραστηριότητεςπου γεννούν μαύρο και αφορολόγητο χρήμα, που οι ίδιοι το υποθάλπτουν με την φοροαποφυγήκαι τους φορολογικούς παραδείσους.

Μέχρισήμερα μας έλεγαν ότι χρήματα που είναι φορολογημένα είναι αναγκαία για τηναναδιανομή και την ανάπτυξη και θα είναι πάντοτε ασφαλή. Τώρα μας βάζουν διλήμματαποσών γιατί γνωρίζουν ότι ο στόχος και σκοπός τους είναι να πάρουν και τητελευταία σταγόνα ιδρώτα των λαών.

            Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.

 Το 1% που διαφεντεύει τον κόσμο, λέει κάθεμέρα την αλήθεια του. Εμείς πρέπει να αντιτάξουμε τη δική μας αλήθεια. Πρέπεινα αποδεσμευτούμε από τον φόβο, πρέπει να τους πούμε σε όλους τους τόνους ότιγνωρίζουμε καλά, πως η πραγματική λύση για μας είναι η αλλαγή αυτού τουσυστήματος και το χτίσιμο ενός σοσιαλιστικού κόσμου, που στο κέντρο του θα έχειτον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Αυτό είναι θέμα που αφορά όλον τον πλανήτη,αφού στις μέρες μας αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο διαχωρισμός σε πρώτο, δεύτεροκαι τρίτο κόσμο είναι αστείος διαχωρισμός υπό την έννοια ότι εύκολα μπορεί οκαθένας μας να βρεθεί στη θέση του άλλου. Χωρίς βέβαια να σημαίνει αυτό, ότιξεχνάμε και προσπερνάμε τις τεράστιες ανισότητες που υπάρχουν μεταξύ των λαών. Στιςμέρες μας το δίλημμα μπαίνει επιτακτικά και αδυσώπητα και δυστυχώς υπάρχειπιθανότητα να μπει ακόμα και με την ένταση ενός πολέμου.

Θέτουμελοιπόν το πραγματικό και αληθινό αυτό δίλημμα. Σοσιαλισμός ή  βαρβαρότητα;

                                                                                     Του Κώστα Σκηνιώτη

                                                                                                   Μέλος

                                                                                   Της Εταιρίας Ελλήνων

                                                                                               Λογοτεχνών

Αλληλεγγύη

            Γνωρίζουμε όλοι ότι περνάμε έναπραγματικά δύσκολο χειμώνα. Δεν είναι φυσικά οι καιρικές συνθήκες που τονδιαμορφώνουν ως τέτοιο.

            Είναι οι σκληρές κοινωνικές καιοικονομικές συνθήκες που σπρώχνουν στις δυσκολίες, στην ανημπόρια και μερικέςφορές στη πραγματική απόγνωση μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.

            Το συναντάμε κάθε μέρα παντού.

            Οι ουρές στους τόπους διανομήςσυσσιτίων, η ανασκαφή στους κάδους που μοιάζει σαν μια ιεροτελεστία τραγική,ανασκαφής αρχαίας σκαπάνης στα έγκατα της γης, τα παιδιά στα φανάρια πλέον όλοκαι πληθαίνουν, είναι αποδείξεις απτές και ξεκάθαρες γι’ αυτά που οιοικονομικοί δείκτες άψυχα δείχνουν.

            Στα πλαίσια των μικρών δυνατοτήτωνμας, με πλήρη γνώση ότι πρόκειται για μια ελάχιστη συνεισφορά προσπαθήσαμε νασταθούμε δίπλα σε συνανθρώπους μας που δοκιμάζονται. Με τη πολύτιμη βοήθεια τηςΚΑΜΠΥΛΗ που πάντα είναι στο πλευρό της ACT,στείλαμε ένα μικρό μήνυμα αγάπης και αλληλεγγύης στους εργαζόμενους τηςΧαλυβουργικής, στους άστεγους και ανήμπορους των συσσιτίων του Δήμου Αθηναίων,και σε φίλους μας που μας έχουν δώσει την ευκαιρία ανοίγοντας το σπιτικό τουςνα συμβάλουμε.

            Γνωρίζουμε ότι η μικρή αυτή συμβολήστο ταμιευτήριο της αλληλεγγύης δεν φθάνει.

            Χρειάζεται να υπάρξει ένα ουσιαστικόκίνημα αλληλεγγύης για να συμβάλουμε εκεί όπου οι δυσκολίες είναι μεγαλύτερες.

            Πάνω απ’ όλα όμως χρειάζεται ναυπάρξει ένα ισχυρό κίνημα ανατροπής αυτής της οικονομικής και κοινωνικήςλαίλαπας που στη βάση ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, ισοπεδώνει τακοινωνικά κατακτημένα, ισοπεδώνει το κοινωνικό κράτος, και κάτω από τα ερείπιάτους θάβει ανθρώπους. Ελπίζουμε και θα πασχίσουμε γι’ αυτό, το επόμενο διάστημανα είναι η αφετηρία μιας πραγματικής ανατροπής αυτής της απαράδεκτης από κάθεάποψη κατάστασης.

            Μέχρι τότε, αλλά και ανεξάρτητα απόαυτό θα συνεχίσουμε με όποιες δυνάμεις διαθέτουμε τη προσπάθειά μας γιααλληλεγγύη, και συμβολή στον συνάνθρωπο.

                                                                                              Για την ACΤ

                                                                                      Κώστας Σκηνιώτης