Δικαίωμα

Αυτάπου  εδώ θα ιστορήσω είναι

όσαστη ζωή μου ως τώρα έπραξα

Δενήμουνα ο πρώτος ούτε ήμουνα ο μόνος ,

ήμουνεκείνος που κάπως έτσι προχωρούσε:

Σ’αυτό που λέγεται προσπάθεια

Συγκέντρωσατη δύναμή μου όλη.

Δενήταν αρκετό.

Τατιμαλφή κατέθεσα ένα ένα,

Χρόνοςπροσωπικός, οικογένεια, έρωτας

θυσίαστο βωμό της «επιθυμητής» επιτυχίας.

Δενήταν αρκετό.

Στήριξα, καθοδήγησα, έτρεξα.

Χίλιεςφορές ξεκίνησα. Χίλιες φορές έπεσα.

Χίλιεςφορές σηκώθηκα όρθιος.

Δενήταν αρκετό.

Μόνοτην ώρα του ύπνου.

Μονάχαεκείνη την ώρα.

Κρατούσασφιχτά το κλειδί του ονείρου.

Εκλεινατα μάτια και ταξίδευα.

Έκλεινατα μάτια και σ’ αντάμωνα.

Έκλεινατα μάτια και συνέχιζα να ζω.

Τώρατης μέρας ο αγώνας συνεχίζεται τις νύχτες μου.

Τώρααπαιτούνε και τον ύπνο μου.

Αναλογίζομαι:Άραγε αν τον δώσω θα είναι αρκετό;

Όχι, δεν θα είναι. Το βλέπω μες στο δάκρυ σου.

Όχιδεν θα είναι. Ακούω  εκείνο το παιδί

πουκρύβεται φοβισμένο στην ψυχή μου.

Όχιδεν θα είναι το ξέρω και το νιώθω.

Θακρατήσω το κλειδί του ονείρου.

Νατώρα δα  έτσι αποφάσισα.

Είναιμακρύς ο δρόμος για να γυρίσω στην αρχή.

Είναιμακρύς ο δρόμος και ανίκητος ο χρόνος.

Ούτενα δίνω μπορώ να σταματήσω.

Γνωστάόλα τούτα . Από παλιά.

Μονάχατο κλειδί του ονείρου

κιένα χαμόγελό σου θα κρατήσω.

Δικάμου. Μόνο για μένα.

Πάλαιψαπολύ. Αγωνίστηκα. Τα δικαιούμαι.

Ελένη Σκρέκου