Αθόρυβα

Έφθασεςακριβώς την ώρα

- άλλωστεδεν σου άρεσε ν’ αργείς-

μπήκες απότην αριστερή πόρτα

όπωςβλέπαμε απέναντι το ξέφωτο.

Με μιαχαμογελαστή υπομονή

έδωσες τοχέρι σου σε όλους

- και αςήμασταν πολλοί -

και μαςφίλησες στο μάγουλο.

Έπειτα,στάθηκες στη μέση του κύκλου

έτσι πουόλοι τριγύρω

τηνίδια  ακριβώς απόσταση

είχαμε απόσένα.

Θα φύγωείπες χαμολόφωνα

εκείνηακριβώς την ώρα

που σμίγειη μέρα με τη νύχτα

στουουρανού το  μούχρωμα.

Αθόρυβα

χωρίςκυλίβαντες και τύμπανα

αθόρυβα

για ναείμαι πάντα παρών.

                                          Κάστρο

Φωταγωγημένος ο έναστροςουρανός

στρατιώτης άοπλος σε μάχη

του σύμπαντος τη ρώτα άλλαξε

σε κάστρο απόρθητο έριξε τοβλέμμα του.

Της νύχτας το  πέπλο υφαντένιο -

όσο  του ήλιου τα μάτια σφαλίζει-

τύχη και ευκαιρία έχει

του κάστρου τις πύλες ναδιαβεί.

Τ’ άστρα του πλεξούδα έριξε

σκάλα για νάβρει το φεγγάρι

το αόρατο μισό του ναδιατάξει

στο κέντρο της αυλής για ναβρεθεί.

Και ύστερα μεμιάς

το μάνταλο της πύλης ναγυρίσει

διάπλατα ν’ ανοίξει η καρδιά

στρατιά αγάπης να τηνκατακτήσει.