"Η ισχύς εν τη ενώσει"

Η αγχώδηςή και καταθλιπτική ψυχική διάθεση των ανθρώπων (προκαλούμενης από το περιβάλλονστο οποίο καθημερινά ζούμε), φέρνει στο μυαλό μια συγκεκριμένη σκηνή από έναντοκιμαντέρ της ζωής των άγριων ζώων. Στην σκηνή αυτή, μία αγέλη βουβαλιώ

ν (ενόςισχυρότερου μυϊκά και σε όγκο ζώου), δέχεται επίθεση από μία χούφτα λιονταριών.Όπως και στον άνθρωπο, σε μία τέτοια κατάσταση, ενεργοποιείται στο ζώο, ηπεριοχή του λεγόμενου "συναισθηματικού" εγκεφάλου, ο οποίος"δίνει εντολή" στο ζώο να τρέξει μακριά από τον κίνδυνο. Ο"συναισθηματικός" εγκέφαλος απλά "αντιδρά" άμεσα στονκίνδυνο λοιπόν με το να τρέξουμε μακριά του ή να "παλέψουμε"αυθόρμητα. Αποτέλεσμα των παραπάνω, είναι η αγέλη των βουβαλιών ναδιασκορπιστεί ακατάσχετα, πολλά να απομονωθούν και έτσι να κατασπαραχθούνμεμονωμένα από τα λιοντάρια. Σε μία επόμενη σκηνή, μετά από πολλές απώλειες, ηαγέλη των βουβαλιών επιτίθεται μαζικά και οργανωμένα ("με λογική")κατά των λιονταριών, τα οποία αδυνατούν να αντιμετωπίσουν μία ενωμένη ομάδα.Έτσι κατατροπώνονται και αποχωρούν. Αυτό που βλέπουμε στο παράδειγμα αυτό,είναι ότι αν το μυαλό, καταφέρει, μετά την συναισθηματική αντίδραση του άγχουςκαι της φυγής, να "διακόψει" το άγχος επιβάλλοντας τον πιο"ισχυρό" λογικό εγκέφαλο στον συναισθηματικό, μπορεί να σκεφτεί καινα οργανώσει ένα πιο αποδοτικό σχέδιο αντίδρασης. Ένα σχέδιο το οποίο βασίζεταιστην λογική της "ισχύς εν τη ενώσει" της ομάδας, στην παρούσαπερίπτωση, η οποία μπορεί να νικήσει το οποιοδήποτε σαρκοβόρο ζώο.

Το απόσπασμαείναι από κειμένο του Νικόλαου Γ. Βακόνδιου(Ψυχολόγος-Πτυχιούχος Α.Π.Θ.)