Σαν σήμερα, στις 18 Φεβρουαρίου του 1883 γεννήθηκε οΝίκος Καζαντζάκης .

Θα μπορούσαμε ίσως να γεμίσουμε σελίδες με σχόλια καιαναφορές στη ζωή και το έργο του. Μπροστά σε προσωπικότητες αυτού του μεγέθους όμως, εκτίμησή μας είναι , ότι θα ήταν καλύτερο κανείς να σιωπά και με σεβασμό νααφουγγράζεται . Ας τον ακούσουμε λοιπόν…

Απόσπασμα από συνέντευξη του Ν. Καζαντζάκη στον ­­­
Pierre Sipriot, Γαλλική Ραδιοφωνία (Παρίσι), 6 Μαΐου 1955

Όσο πιομακρυά είμαστε από την πατρίδα μας, τόσο περισσότερο τη σκεφτόμαστε και τόσοπερισσότερο, την αγαπάμε. Όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα βλέπω τις μικρότητες, τιςίντριγκες, τις ανοησίες, τις ανεπάρκειες των αρχηγών, τη μιζέρια του λαού. Όμωςαπό μακρυά δεν βλέπουμε τόσο ευδιάκριτα την ασκήμια και έχουμε περισσότερηελευθερία να πλάσουμε μια εικόνα της πατρίδας αντάξια ενός ολοκληρωτικού έρωτα.Να γιατί δουλεύω καλύτερα και αγαπώ καλύτερα την Ελλάδα όταν βρίσκομαι στοεξωτερικό. Μακρυά της καταφέρνω να συλλάβω καλύτερα την ουσία της και τηναποστολή της στον κόσμο, και συνακόλουθα τη δική μου ταπεινή αποστολή. Κάτιιδιαίτερο συμβαίνει στους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό. Γίνονται καλύτεροι.Έχουν την περηφάνεια της φυλής τους, νιώθουν ότι όντας Έλληνες έχουν την ευθύνηνα είναι αντάξιοι των προγόνων τους. H πεποίθησή τους, ότι κατάγονται από τονΠλάτωνα και τον Περικλή, μπορεί ίσως να είναι μια ουτοπία, μια αυθυποβολήχιλιετιών, όμως αυτή η αυθυποβολή, γενόμενη πίστη, ασκεί μια γόνιμη επίδρασηστη νεοελληνική ψυχή. Χάρη σ´ αυτή την ουτοπία επέζησαν οι Έλληνες. Μετά απότόσους αιώνες εισβολών, σφαγών, λιμών, θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί. Όμως ηουτοπία, που έγινε πίστη, δεν τους αφήνει να πεθάνουν. H Ελλαδα επιζεί ακόμα,επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα.