ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ

Κάθε φορά, κάθε μέρα την 17 Νοέμβρη το μυαλό όλων επιστρέφει στον Νοέμβρη του 1973.

Δεν πρόκειται για αναμνήσεις, δεν πρόκειται απλά για αναπόληση γεγονότων.

Πρόκειται για βαθιά ιστορική μνήμη, η οποία χαράζει ανεξίτηλα την σύγχρονη Ελληνική ιστορία.

Πρόκειται για μια σελίδα που πάντα θα αναζητά και αποζητά να την διαβάσουν οι επόμενες γενιές.

Πρόκειται για τη συμπύκνωση, για την κορύφωση της μεγάλης αντιδικτατορικής δράσης και πάλης του Ελληνικού Λαού. Τα αιτήματα των νέων την 17 Νοέμβρη 1973 παραμένουν πάντα επίκαιρα.

Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία είναι παγκόσμια και πανανθρώπινα αιτήματα και σήμερα και αύριο.

Υπάρχουν γωνιές του Πλανήτη που δεν λείπει απλώς η Δημοκρατία, αλλά ακόμα και τα απλά αυτονόητα, το ψωμί και το νερό. Στη χώρα μας όλα αυτά τα χρόνια έχουν γίνει μεγάλα και τολμηρά βήματα σε ότι αφορά τον εκδημοκρατισμό αλλά και την κατάκτηση συγκεκριμένων θεσμικών και οικονομικών αιτημάτων. Όμως σήμερα στη μέση της κρίσης που βιώνουμε και με πολλές φωνές που ζητάνε την αφαίρεση των δικαιωματικά κεκτημένων από τις νέες γενιές, τα αιτήματα αυτά ξαναγίνονται ισχυρά και επίκαιρα. Αποκτούν ίσως άλλα νοήματα ή συμπληρώνονται και με άλλα αιτήματα, αλλά πάντως παραμένουν επίκαιρα.

Στις μέρες μας ακούμε συστηματικά για το ΧΡΕΟΣ προσπαθούμε να αντιληφθούμε με ακρίβεια τι είναι αυτό. Τι οφείλουμε, που τα οφείλουμε και γιατί, πόσες φορές τα έχουμε πληρώσει, γιατί να τα ξαναπληρώσουμε.

Η επίκλιση του χρέους πρέπει να φέρνει στο μυαλό μας το άλλο ΧΡΕΟΣ. Δηλαδή την υποχρέωση και το καθήκον όλων μας να παλέψουμε για να μην βιώσουμε υποδούλωση με οικονομικούς όρους, για να μην φτωχοποιηθούν μεγάλα τμήματα του λαού και της νεολαίας, για να μην καταστρατηγηθούν οι κατακτήσεις για δημόσια παιδεία και δημόσια υγεία, για να μην χαθούν τελικά τα ουσιώδη δημοκρατικά, κοινωνικά, ατομικά δικαιώματα.

Για όλα αυτά και πιθανώς και για άλλα το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ και θα ζει για πάντα.

ACT4CHILDREN