Ο Αλέξης έφυγε νωρίς. 

Δεν το επέλεξε. Η επιλογή-να κοπεί το νήμα της ζωής του τόσο πρόωρα-δεν ήταν δική του.

Ο ισχυρισμός ακούστηκε εξ’ αρχής: Αμέλεια.

Μικρά παιδιά στο σχολείο ακούσαμε πολλές φορές τη λέξη αυτή από τον δάσκαλο. «Είσαι αμελής και δεν θα πετύχεις τον στόχο σου».

Μικρά παιδιά ακούσαμε συχνά αυτή τη λέξη από τους γονείς μας. «Είσαι αμελής και δεν θα πετύχεις τον στόχο σου».

 Η ζωή μας επιφυλάσσει πολλές ανατροπές. Συχνά το περιεχόμενο πολλών λέξεων αλλάζει. Όπως εδώ. Κάποιος δήλωσε αμελής. Όμως αυτός, αντίθετα από όσα μαθαίναμε εμείς πέτυχε στο στόχο του.

Φαντάζομαι ότι το δικό του ποίημα για την αμέλεια θα έμοιαζε ίσως με το παρακάτω:

Αμέλεια

Νεαρέ μου δεκαπεντάχρονε
δεν είχα δόλο
την ώρα που σε σημάδευα.
Αμέλεια είχα τη στιγμή
που το δάχτυλό μου πίεσε την σκανδάλη.

Η πρόθεσή μου ήταν αγαθή.
Να δω μόνο ήθελα
αν γρηγορότερος ήσουν από τη σφαίρα.
Αν προλάβαινες να κρυφτείς
πριν αυτή σε πετύχει.
Αν την ικανότητα είχες
στο χέρι να την πιάσεις
και να την σταματήσεις.

Η πρόθεσή μου ήταν αγνή,
αμέλησα απλά να σου πω
ότι τη νύχτα εκείνη
σε είχα επιλέξει
να παίξεις το στόχο.

                                                                       Του Κώστα Σκηνιώτη
Μέλους της Εταιρείας
Ελλήνων Λογοτεχνών

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αυγή στις 6/12/2010