… Είναι η φυσική κατάληξη του νεύματος της αγάπης που ορισμένοι άνθρωποι μεταξύ  μας, το αντιλαμβανόμαστε απλά, εύκολα και ανεπιτήδευτα.

Παρουσιάζω παρακάτω τις ευγενικές και τιμητικές απόψειςσημαντικών προσωπικοτήτων και λογοτεχνών για ποιητικές μου συλλογές,  αλλάκυρίως θέλω να τονίσω μέσα απ’ αυτή την παρουσίαση την κόκκινη κλωστή που μαςενώνει.

Η κλωστή φαντάζει σαν την κρατάει κανείς μόνη της ανάμεσαστα δάκτυλά του, σαν κάτι απλό και εύθραυστο. Όμως, αυτή η ίδια η κλωστή, ότανσυναθροίζεται γύρω από τις ίδιες τις βελονιές της, όταν αγκαλιάζεται καιράβεται πάνω στα υφάσματά μας, όταν συμπλέκεται θετικά με άλλες κλωστές, τότεμοιάζει ακλόνητη.

Αυτές οι κόκκινες κλωστές μας ενώνουν και με τουςαγαπημένους φίλους και  αγαπημένες φίλες, με τους οποίους ακολουθεί ηπαρακάτω επικοινωνία. Ο Γιώργος, η Ελένη, η Ματίνα, η Ασημίνα, είναιπροσωπικότητες σημαντικές. Ο λόγος τους, αυτός που μπορούμε να βρούμε κάτω απότην κριτική για το ποιητικό έργο, είναι ο ίδιος σημαντικός εξόχως ποιητικός καιλογοτεχνικός.

Τους εκφράζω την αγάπη μου, την εκτίμησή μου και την ευχήμου να είναι πάντα υγιείς και δημιουργικοί.

 

Κωνσταντίνος Μ. Σκηνιώτης

Αγαπητέ Κώστα,

ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, 

χαίρομαι πολύ γιατί είχα αγωνία απλά μήπως κάτι δεν σου άρεσε, μήπως κάτι δεν είδα, μήπως κάπου ξέφυγα, όπως είδες την προσέγγισή μου εσύ, από τη δική σου σκοπιά, από τη σκοπιά του δημιουργού.

Σε νιώθω συνοδοιπόρο σε μια πορεία αγάπης, αλληλεγγύης, ανθρωπιάς, ενσυναίσθησης, σε μια πορεία με ανοιχτή αγκαλιά, παρόλο που τα περισσότερα γύρω μας είναι"κλειστά". Και ας μην έχουμε συναντηθεί ποτέ.

Δημοσίευσαπριν λίγες ημέρες ένα κείμενό μου που διαπραγματεύεται το που θα ήθελα κάποτενα αξιωθώ να φτάσω.

Νιώθω την ανάγκη να το μοιραστώ μαζί σου, είναι μικρό σε όγκο, 2 Α4 συν ένα μικρό ποίημα. 

Με χαρά σου το στέλνω.

Θα καταλάβεις...

 

Πέρα από τονα συνεχίσεις να γράφεις (η ομορφιά του λόγου σου είναι πως εκπέμπει φως, πολύφως και μην ξεγελιέσαι, βλέπεις καθαρότερα από πάρα πολλούς γύρω σου) σουεύχομαι επιπλέον να ζεις στο έπακρο την κάθε στιγμή,

εξερευνώνταςτ ην άλλη "ΚΑΜΠΥΛΗ",

την "ΑΤΕΡΜΟΝΗ ΚΑΜΠΥΛΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ".

 

Σε ευχαριστώ που υπάρχεις και φωτίζεις ανθρώπινες ψυχές!

 

Με αγάπη,

Γιώργος Ρούσκας

 

 

Ωδή σε μια λέξη

(ή: Οι δυναμικές ικανότητες μιας λέξης ελληνικής.)

 

 

Πώς μπορεί μία και μόνο λέξη ναανατρέψει την εικόνα της φαινομενικής ακινησίας του σύμπαντος και να περιγράψειμε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια την αλληλοεξαρτώμενη και αλληλένδετη συνύπαρξη τωναμέτρητων γαλαξιών στο σύμπαν, τις μεγάλες εκρήξεις αλλά και τιςστροφορμικές  κινήσεις και περιστροφές των πλανητών, των δορυφόρων, τωναστεριών, των νεφελωμάτων, των σωμάτων εν γένει που τον αποτελούν;

Πώς γίνεται η ίδια αυτή λέξη νααξιώνεται να αποδίδει με τη μέγιστη ακρίβεια τη συνύπαρξη των τριώνδιαφορετικών θεϊκών υποστάσεων μέσα σε ένα Αδιαίρετο και Ομοούσιο Τριαδικό Θεό;

Πως γίνεται η ίδια αυτή λέξη να δηλώνειτην ύπαρξη του θείου μέσα στον άνθρωπο και αντίστροφα;

Πώς μπορεί να εκφράζει στον απόλυτοβαθμό την του ανθρώπου ερωτική τελείωση;

Πώς μπορεί κάλλιστα να αποδίδει ακόμητην ένωση του ανθρώπου με το σύμπαν και του σύμπαντος με τον άνθρωπο;

Πώς γίνεται στην ίδια λέξη ναεμπεριέχεται η αέναη διασύνδεση χώρου και χρόνου αλλά και αυτή ακόμη ηερωτοτροπία ενέργειας και ύλης και οι μεταξύ τους μετασχηματισμοί, πολύ πρινκατακτηθούν οι γνώσεις της κβαντικής μηχανικής;

Όλα αυτά και πολλά ακόμη, αποδίδονταιστην εντέλεια με μια, μόνο μια λέξη.

 

Όταν ο ένας άνθρωπος υπάρχει εκτός απότον εαυτό του, αμφίδρομα (διαδραστικά θα τολμούσα να πω) και μέσα στον άλλο,είναι μαζί με τον άλλο, ενώνεται με τον άλλο και καταφέρνει ταυτόχρονα νακρατήσει την προσωπικότητά του, την μοναδικότητα της ύπαρξής του, τα ίδιαχαρακτηριστικά του, χωρίς να αφομοιωθεί αλλά και χωρίς να προσπαθήσει καιεκείνος να αφομοιώσει τον άλλο, χωρίς να παραδώσει τα κλειδιά της ολότητάς τουαλλά και χωρίς να του περάσει καν η ιδέα να πάρει τα κλειδιά της ολότητας τουάλλου, έστω και αν εκείνος σε στιγμές αδυναμίας θελήσει να του τα παραδώσει,

όταν κινούμενος εδώ, στις γήινεςδιαστάσεις, βιώνοντας τη ζωή στη γη, δίνει με την καρδιά του χωροχρόνο στονάλλο να κινείται λεύτερα, φροντίζοντας ταυτόχρονα να υπάρχει άλλος τόσοςχωροχρόνος και για τον ίδιο ώστε και αυτός να κινείται εξίσου λεύτερα,

όταν το εγώ δεν υποτάσσεται σε ένα άλλοεγώ, δεν θυσιάζεται στο εγώ του άλλου ούτε το θυσιάζει χάριν κανενός, μα και ταδυο από κοινού πορεύονται το ένα δίπλα στο άλλο, μέσα στο άλλο, μέσα από τοάλλο, γύρω από το άλλο χωρίς όμως να πάψουν να είναι τα μοναδικά για τον καθένααυτόνομα υπαρκτά «εγώ»,

όταν λάμπουν οι αύρες από έρωτα, αγάπη,εμπιστοσύνη, ειρήνη, γλυκύτητα, αρμονία, ισορροπία, διάκριση, όταν η μία δενσκιάζει την άλλη μα γίνονται λαμπερότερες καθώς από αμοιβαία επιλογή πλησιάζουνμεταξύ τους και ακτινοβολούν τριγύρω δημιουργώντας μια κοινή πηγή (όχι αναγκαστικάορατού σε όλους) φωτός παραμένοντας ταυτόχρονα διαρκώς αυθυπόστατες,

όταν εκλείψουν οι κρίσεις, οισυγκρίσεις, οι εξουσίες, ο υπόγειος αλλά και ο επιδεικτικός πόλεμος, η ζήλεια,ο εγωισμός,

όταν ξεριζωθούν οι χιλιοριζωμένεςπεποιθήσεις και στη θέση τους γεμίσουν οι απομένουσες πληγές και τρύπες μεκαινούργιους σπόρους κατανόησης, ευσπλαχνικής ενσυναίσθησης, συνεργασίας,συμμετοχικής δημιουργικότητας,

όταν κατανοηθεί το μεγαλείο και η σοφίαπου εμπεριέχεται μέσα σε κάθε πλάσμα -άρα και μέσα στον ίδιο τον διαλογιζόμενο,

όταν η αγκαλιά μπορεί με άνεση ναχωρέσει όλο το σύμπαν,

όταν η αγάπη μπορεί να ζεστάνει από έναταπεινό πετραδάκι στο δρόμο ως τους παγετώνες του αρκτικού εγωισμού ή από έναβότσαλο το χειμώνα σε μια παραλία ως το πανσέληνο ασημένιο φως,

τότε, συντελείται ένα φαινόμενο πουμόνο η ελληνική γλώσσα έχει τη δύναμη, τον πλούτο και κυρίως τον τρόπο ναεκφράσει με την ακρίβεια και τη δυναμική που του αρμόζει, χρησιμοποιώντας μιαμόνο σύνθετη λέξη.

 

Ως θεϊκή, έχει και η ίδια τριαδική (γιατίτρεις; Ερμής ο Τρισμέγιστος. Τρεις Μοίρες. Ορφικοί: τριάδα= Ύπαρξη-Ζωή-Διάνοια.Αριστοτέλης: τριάδα= ο αριθμός του συνόλου γιατί περιέχει αρχή, μέση και τέλος.Πυθαγόρας: το τρία σημαίνει το Όλον) προέλευση – ετυμολογία:

[Χωρώ] χωράω, καταλαμβάνω χώροκαι ταυτόχρονα δίνω χώρο (αφού μετακινήθηκα από εκεί που ήμουν πριν, άρα άφησαελεύθερο χώρο) χωρίς να κατακτώ, χωρίς να κατακτιέμαι και διεισδύω με την άδειατου άλλου: [περί] τον άλλον, περί του κοινού πλέον ενεργειακού κέντρουτων υπάρξεών μας, σαν όλα να περιστρέφονται γύρω από εμάς, περί της εκατέρωθενεπιδιωκόμενης ένωσής μας ενώ ταυτόχρονα και ό άλλος πράττει ακριβώς το ίδιο μεεμένα, βιώνοντας το μεγαλείο της πορείας στο «μαζί» να συμβαίνει επί:  [αλλήλων].

Έτσι απλά είναι πιθανό να γεννήθηκε η λέξη«αλληλοπεριχώρηση».

 

 

Γιώργος Ρούσκας,Οκτώβρης 2016

Αλληλοπεριχώρηση.

 

Σε νοιάζομαι

Όλα μαζί σου ταμοιράζομαι

Σε θέλω, σε ποθώ

Χωρίς να κατακτώ

 

Δεν σε θεωρώ δικήμου

Σπάω τα άλλοθί μου

Μη με θεωρείς δικόσου

Σκλάβο, υποχείριόσου

 

Σύντροφοι, φίλοι,εραστές

Στης ζωής τιςδιαδρομές

Πορευόμαστε μαζί

Από κοινή επιλογή

 

Δίχως ακρότητες,χωρίς θυσίες

Ταμπέλες,τυμπανοκρουσίες

Δηλώσεις, μάσκες,στεγανά

Έξω από όριακοινωνικά

 

Με τις αισθήσειςανοιχτές

Μ’ ευγνωμοσύνη,αγκαλιές

Με τη συγχώρεσητων δύο εγώ

Σ’ ένα τρανό:Αλληλοπεριχωρώ!

 

Αγαπώ, ερώ, τώρα,εδώ

Αλληλοπεριχωρώ!

 

 

 

 

 

Γιώργος Ρούσκας,Οκτώβρης 2016

 

 

Αγαπητέ Γιώργο,

Πρωτίστωςθέλω να σου ευχηθώ να είσαι πάντα υγιής, δυνατός και δημιουργικός.

Θέλω απόκαρδιάς να σε ευχαριστήσω για τα γραφόμενά σου γύρω από την ποιητική προσπάθειαπου καταβάλω. Όταν το ποιητικό σου πόνημα έχει τη χαρά να ασχολείται μ’ αυτόένας εξαίρετος λογοτέχνης και ποιητής όπως εσύ, τότε αυτό δίνει δύναμη γιασυνέχεια και επιμονή στη προσπάθεια.

Στις μέρεςαυτές που διάγουμε, με πάρα πολλά πράγματα γύρω μας να κινδυνεύουν μεκατάρρευση, όπως γνωρίζεις άριστα και ασφαλώς καλύτερα από μένα, η ποιητικήέκφρασή μας είναι μια θετική έξοδος. Είναι η ανάγκη μας να μοιραστούμε συναισθήματα,σκέψεις, αγωνίες και όνειρα.

Αγαπημένεμου Γιώργο, εύχομαι από την καρδιά μου να συνεχίζεις ακούραστα την αξιέπαινηδιαδρομή σου στον άγνωστο ωκεανό της λογοτεχνίας και της ποίησης.

 

  Σε ευχαριστώ από τηνκαρδιά μου

 

 Κωνσταντίνος Μ. Σκηνιώτης

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Καλή μου Ματίνα,

 

Σου στέλνω τις ευχές μου και την εκτίμησή μου.

Σου στέλνω τις ευχαριστίες μου για τα υπέροχα γραφόμενά σου.Με τιμάς ιδιαίτερα.

Το ποιητικό σου έργο «Άθυρμα» με συντρόφευσε τον Αύγουστοκαι μου έκανε όμορφες και ήρεμες τις στιγμές μου.

Η γραφή σου είναι εξαιρετική, ταιριάζει απόλυτα με την αύραπου εισέπραξα κατά την μικρή συνομιλία μας. Από το εξαιρετικό βιβλίο σου,σημειώνω το ποίημα «Σπάραγμα», το οποίο μου άρεσε ιδιαίτερα.

Είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσεις με τον ίδιο βαθύ και γεμάτοενσυναίσθηση τρόπο τη γραφή σου. Την χρειαζόμαστε άλλωστε.

 

Σου στέλνω την αγάπη μου και τις ευχαριστίες μου.

 

Κωνσταντίνος Μάνθου Σκηνιώτης