ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ
Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το αριστούργημα «ο Κήπος του Προφήτη» του μεγαλύτερου Λιβανέζου ποιητή Χαχίλ Γκιλμπράντ (1883 – 1931).
Διαβάζοντάς το μετά από τόσα χρόνια, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς τις αιτίες που οδήγησαν την Πατρίδα μας στο σημερινό κατάντημα.
«Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε. Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ’ τη σοδειά του. Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το ποτήρι του. Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του. Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα, για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους».