…είναι ένα απάγκιο στο οποίο συχνά καταφεύγουμε για νααντιμετωπίσουμε τον καυτό ήλιο, που μερικές φορές στη ζωή μας δεν είναι καιτόσο ευπρόσδεκτος.

Ειδικά καθώς περνάνε τα χρόνια και μεγαλώνουμε, έχουμε όλοκαι περισσότερο την τάση να επιστρέψουμε σε εκείνα τα μαθητικά χρόνια και νααναβιώσουμε μνήμες και καταστάσεις.

Αναπτύσσεται η διάθεση να ξαναβρεθούμε με φίλους με τουςοποίους καθόμασταν στα ίδια θρανία, μοιραζόμασταν τα ίδια παιχνίδια, κάναμε τιςίδιες σκανδαλιές, είχαμε τους ίδιους προβληματισμούς και τις ίδιες αγωνίες γιατη μετέπειτα ζωή μας.

Ο Μάνθος Γκάνιος με επιμονή, υπομονή και ζήλο προχωρεί τηνεφημερίδα Συμμαθητές και μέσα σ’ αυτή ξαναζωντανεύει σημαντικά γεγονότα τηςεποχής του.

Μέσα και από τη διαδρομή της εφημερίδας, διαπιστώνει κανείςτην πορεία της ίδιας της ζωής, τον αδυσώπητο και αέναο κύκλο της. Πόσοιξεκινάμε, πόσοι μένουμε σε κάποια στιγμή, πως στο κλείσιμο αυτού του κύκλουλείπουμε όλοι.

Άραγε, λείπουμε ή μήπως αφήνουμε πίσω μνήμες και αναμνήσειςγια τους επόμενους;

Θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά και από τη καρδιά μου τονΜάνθο Γκάνιο και τον Χάρη Γλύτση, γιατί στις εξαιρετικές εκδόσεις τηςεφημερίδας, μου έχουν κάνει τη μεγάλη τιμή να αναφερθούν στα ποιήματά μου.Είναι μια γενναιόδωρη παροχή από τη πλευρά τους, την οποία εκτιμώ βαθύτατα.

Εύχομαι ολόψυχα στον Μάνθο και στον Χάρη να συνεχίζουν τουπέροχο αυτό έργο τους.

Εύχομαι ολόψυχα στον Νίκο Βεριόπουλο τον Πρόεδρο τουΣυλλόγου των συμμαθητών μας,  να έχει πάντα την όρεξη και τη διάθεση γιατη δουλειά που κάνει.

Εύχομαι σε όλους τους συμμαθητές, από όποια τάξη και ανπροέρχονται να έχουν υγεία και δύναμη, να έχουν μέσα στα σπίτια τους προκοπή.

Για την ACT

Κωνσταντίνος Μάνθου Σκηνιώτης