Που τοπάνε;
Κάθε μέρα που περνάει εδώ και 2 – 3χρόνια προχωρεί και προωθείται η διάλυση του κοινωνικού ιστού, η διάλυση τουκοινωνικού κράτους, των εργαζόμενων – των συνταξιούχων – των νεολαίων.
Κάθε μέρα που περνάει εξαπλώνεται μεμεγάλη ταχύτητα η φτώχεια, η ανέχεια, η αδυναμία επιβίωσης, η ανεργία, ηαδυναμία πληρωμής των οικογενειακών υποχρεώσεων.
Η κατάσταση αυτή τροφοδοτεί ένα κλίμααπελπισίας, θλίψης και κατάθλιψης σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.
Από την άλλη μεριά μέσα στις συνθήκεςαυτές, όπως ιστορικά έχει αποδειχθεί, εξαπλώνεται με μεγάλη ταχύτητα η πορνεία,τα ναρκωτικά, οι συμμορίες κάθε λογής παράνομων που επιδιώκουν να πλουτίσουν ήνα επιβιώσουν παράνομα σε βάρος των πολλών φτωχών και κατατρεγμένων.
Την ίδια ώρα προωθείται σε πολιτικόεπίπεδο η προσπάθεια της δημιουργίας ενός φασιστικού, ναζιστικού, ρατσιστικού πόλουπου θα λειτουργήσει μέσα στη κοινωνία σε μια προσπάθεια ουσιαστικής διαίρεσήςτης, και δημιουργίας τυφλών κοινωνικών συγκρούσεων οι οποίες και πάλι στο τέλοςθα εξυπηρετούν τον κυρίαρχο σκοπό, δηλαδή να περάσει η κρίση στις πλάτεςεργαζόμενων, συνταξιούχων και νεολαίων. Αναφέρω δυο παραδείγματα πουστοιχειοθετούν τη κοινωνία που επιδιώκουν να χτίσουν όσοι δημιουργούν καιεπιτείνουν τη κρίση.
- Την 21 Ιουνίου 2012 αργά το βράδυ, η κόρη ενός φίλου επέστρεφε από μια φιλική συγκέντρωση σε σπίτι. Στη πλατεία Αττικής 5 γεροδεμένοι – φουσκωτοί άντρες ντυμένοι στα μαύρα κρατώντας ένα λυκόσκυλο, είχαν ρίξει στο πεζοδρόμιο έναν μικρόσωμο Αφγανό. Του είχαν κατεβάσει το παντελόνι και το εσώρουχο, οι 4 τον κτυπούσαν και ο 5ος καθοδηγούσε το σκυλί που τον δάγκωνε όπου έβρισκε. Το αίμα φυσικά έρεε.
- Πριν λίγες μέρες σε μια περιοχή της Αθήνας, άγνωστοι έκλεψαν το φορτηγό ενός φίλου μικρομεσαίου. Το ίδιο βράδυ έκλεψαν άλλα 4 από την περιοχή, και την επόμενη μέρα του τηλεφώνησαν ζητώντας του να βάλει σ’ έναν λογαριασμό ή να συμφωνήσει να δώσει χρήματα σ’ αυτόν που του τηλεφωνούσε, προκειμένου να πάρει πίσω το φορτηγό αυτοκίνητό του
Αυτά τα δυο περιστατικάσυμπυκνώνουν σ’ έναν μεγάλο βαθμό τηνκοινωνία που οραματίζονται κάποιοι για μας.
Όμως όλοι εμείς, πρέπει να ορθώσουμετο ανάστημά μας, να αντισταθούμε στη δημιουργία αυτού του τύπου κοινωνίας, ναανοίξουμε δίκτυα αγάπης, αδελφοσύνης, αλληλεγγύης, να προωθήσουμε μια μεγάληουμανιστική – πολιτιστική – πολιτισμική επανάσταση.
Η κοινωνία που αρμόζει σ’ εμάς, στουςπατέρες μας, στις μητέρες μας, στα παιδιά μας, είναι μια κοινωνία σοσιαλιστικήςπροοπτικής, με τον άνθρωπο και τις ανάγκες του στο κέντρο του ενδιαφέροντος.
Δεν θα αφήσουμε να νικήσουν το μυαλό,τις σκέψεις και τα αισθήματά μας. Οι καιροί που περνάμε είναι δύσκολοι, αλλά μεαλληλεγγύη, μαχητικότητα, νηφαλιότητα, αισιοδοξία θα νικήσουμε.
Κωνσταντίνος Σκηνιώτης
Ποιητής
Μέλοςτης Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
