Το αντίο 

Τάχυ να το βήμα μου

και απομακρύνθηκα.

Με ακολούθησε

μονάχα η βροχή. 

Το γύρισμα του δρόμου

οδήγησε τα βήματά μου

στη θάλασσα.

Εκεί,στα βράχια

που κάποτε

βαφτίσαμε δικά μας,

κάθισα και μάζεψα

μία μία τις στιγμές μας.

Τις στιγμές

που κεντήσαμε μαζί,

βελονιές πολύχρωμες,

στης ζωής μας τον καμβά.

Εκεί,στα βράχια

που κάποτε

βαφτίσαμε δικά μας,

λίγο μετά τη βροχή,

άφησα κρυμμένα για σένα,

ένα ευχαριστώ, ένα φιλί

και μία ευχή...