Οι μέρες που διανύουμε μπορούν ναχαρακτηρισθούν , και δικαίως, ιδιαίτερα δύσκολες, γεμάτες αβεβαιότητα, σίγουρακρίσιμες . Αναμφίβολα κάθε περιθώριο αδράνειας έχει εξαντληθεί. Το σήμερα πουζούμε απαιτεί δράση εδώ και τώρα για να μπορέσουμε να κερδίσουμε το αύριο, γιανα μπορέσουμε να αντικρύσουμε στα μάτια τις επόμενες γενιές, για να προχωρήσουμεπλάι πλάι , όλοι μαζί, με αξιοπρέπεια, στο δρόμο που μας αξίζει, όχι στααβέβαια μονοπάτια που άλλοι επέλεξαν για μας.

Ωστόσο, όσο κι αν τα κάθε λογής προβλήματαώρες φαντάζουν αξεπέραστα δεν παύει να είναι Άνοιξη και να μας θυμίζει, όπωςπολύ χαρακτηριστικά γράφει ο Ελύτης στο Μικρό Ναυτίλο του ότι, “ Από σένα ηΆνοιξη εξαρτάται, τάχυνε την αστραπή!»

Ο καθένας από μας , με το δικό του τρόποκαι από το δικό του μετερίζι, αγωνίζεται καθημερινά για να κερδίσει, για κείνονκαι για τους γύρω του, έστω ένα μικρό κομμάτι Άνοιξης. Ένα από τα πιο ισχυράόπλα που διαθέτουμε, σε αυτόν τον αγώνα, είναι η δημιουργική έκφραση, η τέχνησε όλες τις μορφές της.  Ας πάμε λοιπόνόλοι μαζί , ένα βήμα παρακάτω παρέα με δυο-τρεις στίχους.

Καλό μήνα!

Τοβήμα

Έλα,

Θα σου το περιγράψω

όπως ακριβώς τοονειρεύτηκα:

Ήσουν εσύ.

Ήμουνα κι εγώ.

Πλάι πλάι καθισμένοι.

Σχεδόν ακίνητοι.

Κοίταγες απορημένος

το κυκλάμινο τουΑυγούστου.

Κοίταγα τη σκιά μας

στο πλακόστρωτο.

-Πάμε;

-Που;

-Ένα βήμα παρακάτω.

-Μαζί;

-Μαζί.

-Όχι, όχι δεν γίνεται…

-Και βέβαια γίνεται.

 Δες το κυκλάμινο του Αυγούστου!

 Πάμε;

-Πάμε…

-Ένα βήμα παρακάτω;

-Ένα βήμα παρακάτω…

Το λάθος

Ωρίμασε πια το φιλί.

Έτσι νόμισα.

Άκουσα καθαρά

το κάλεσμά σου.

Αυτό πίστεψα.

Της ψυχής την πόρτα

διάπλατα άνοιξα.

Ως το κατώφλι μου έφτασες,

το πέρασες και μπήκες.

Όλο λαχτάρα,

το χέρι μου έτεινα.

Άγγιξα το κενό.

Εσύ είχες ήδη φύγει.

Σκηνές απ’ όνειροπεραστικό

πως ήταν όλα τούτα.

Αυτό πίστεψα.

Να, τώρα δα,

μόλις ξυπνήσω

Θα ρθεις…

Άνοιξη

Περνούσαντα σύννεφα

Έμεναεδώ

Ταξίδευαντα σύννεφα

Περίμεναεδώ

Χόρευαντα κύματα

Ζήλευατο χορό

Ησύχαζαντα κύματα

Έκλεινατα μάτια μου

νααφουγκραστώ.

Τραγούδαγεη βροχή

Φοβόμουνατον κεραυνό

Άστραφτεη αστραπή

Έτρεχανα κρυφτώ.

Ήρθεςμε τον ήλιο

Μουάπλωσες το χέρι.

Έλαμαζί μου είπες

ΗΆνοιξη είναι εδώ…

 Ελένη Σκρέκου