Μετανάστης

Υπάρχει και αυτή η αλήθεια

            Οιαληθινές ιστορίες περιγράφουν συνήθως κατά τρόπο σχεδόν απόλυτο το περιεχόμενοεννοιών και λέξεων.

            Συχνά,οι λέξεις και οι έννοιες αποκτούν το περιεχόμενο που τους δίνουν οι έχοντες τηδυνατότητα να το γράψουν, και να φροντίσουν αυτό να εμπεδωθεί στη βάση τηςκοινωνίας.

            Είναιπερίπου σαν το τρόπο που γράφεται η ιστορία, που όπως λένε τελικά τη γράφουν οινικητές. Μάλιστα είναι επίσης γνωστό ότι οι νικητές ή οι ισχυροί ή οικρατούντες, συχνά ξαναγράφουν την ιστορία αλλάζοντάς την κατά τον τρόπο πουπιστεύουν ότι αυτή η γραφή ενισχύει τα συμφέροντά τους.

            Μετανάστης...

            Μιαλέξη που ακούγεται τόσο συχνά στις μέρες μας, που παίρνει ένα περιεχόμενο τόσολαθεμένο κατά καιρούς. Μετανάστης...

            Πρόσωπαπου μέσα τους κρύβουν συχνά το παγκόσμιο δράμα, τη παγκόσμια φτώχεια, τηπαγκόσμια απόγνωση. Πρόσωπα που πουλούν ή εκχωρούν τη γη, τα χωράφια τους, τασπίτια τους για να πληρώσουν δουλέμπορους, εμπόρους ελπίδων, που θα τουςπεράσουν από βουνά και θάλασσες για να φθάσουν, όσοι φθάσουν ζωντανοί, στη γητης επαγγελίας, όποια είναι αυτή η χώρα, που τους έχουν υποσχεθεί.

            Μετανάστευση...ασφαλώς μια σημαντική αιτία της είναι η ανάγκη του ανθρώπου να γνωρίσει νέουςτόπους, να φτιάξει νέους κόσμους, να συναντηθεί με άλλους λαούς και άλλα έθνη,να ανοίξει τους ορίζοντές του, να κάνει βήματα προόδου.

            Μιαάλλη όμως οδυνηρή αιτία είναι ο πόλεμος, οι εμφύλιοι πόλεμοι, οι δικτατορίεςπου διώχνουν μεγάλες και συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων, η φτώχεια, η πείνα, ηεξαθλίωση.

            Παρουσιάζουμεεδώ δυο αληθινές ιστορίες, που εμάς τουλάχιστον μας συγκλόνισαν. Τα ονόματα τωνπροσώπων είναι διαφοροποιημένα, αλλά οι καταστάσεις είναι απολύτως αληθινές.

Ιστορία 1^η

            Η κ. Παρασκευή ήταν μια γυναίκα 94ετών, με πολύ βαθιά μόρφωση. Όπως λένε, άξιζε να την ακούει κανείς να ιστορείγεγονότα, να ιστορεί ιστορίες γραμμένες στα βιβλία κυρίως της νεοελληνικήςιστορίας. Όπως λένε, άξιζε να την ακούει κανείς να απαγγέλει από στήθουςποιήματα μεγάλων Ελλήνων ποιητών.

            Η κ.Παρασκευή διαγνώσθηκε πριν από 4 χρόνια με τη πιο βαριά μορφή αλτσχάιμερ, καιοι γιατροί είπαν ότι δεν είχε καμιά επικοινωνία με το έξωθεν περιβάλλον, και γιαυτό ο χρόνος ζωής της ήταν μόνο λίγες εβδομάδες.

            Εδώμπαίνει στην ιστορία η Νεράιδα, μια μετανάστρια από τη Γεωργία που πάσχιζεδουλεύοντας  εδώ να σπουδάσει τα παιδιάτης εκεί.

            ΗΝεράιδα ανέλαβε την κ. Παρασκευή και από την πρώτη στιγμή την αντιμετώπισεπερίπου σαν τη μάνα της. Τη φρόντιζε σαν μικρό παιδί, τη διατηρούσε πεντακάθαρησαν να επρόκειτο για τον εαυτό της, της μίλαγε και τη χάιδευε σαν να ήταν ημάνα της.

            Όπωςλένε, η κ. Παρασκευή με το βαρύ αλτσχάιμερ, δεν είχε καμία επαφή με τοεξωτερικό περιβάλλον. Ίσως όμως είχε, έστω μόνο μια επαφή, την επαφή της με τηΝεράιδα, την καλή της νεράιδα.

            Πως ναεξηγήσει κανείς ότι άκουγε τις οδηγίες της Νεράιδας και με τη στάση της τηβοήθαγε να τη περιποιηθεί όπως πρέπει.

            Πέρασαν4 ολόκληρα χρόνια και η κ. Παρασκευή έμενε εδώ, παρά τις ρητές και αντίθετεςπροβλέψεις των γιατρών με βάση την ασθένειά της. Πριν από περίπου μια εβδομάδαη Νεράιδα έφυγε για τη πατρίδα της τη Γεωργία, αφού υπήρχαν σημαντικοίοικογενειακοί λόγοι του οποίους δεν μπορούσε να αγνοήσει.

            Αποχαιρέτησετην οικογένεια, γονάτισε δίπλα στο κρεβάτι της κ. Παρασκευής, της φίλησε τοχέρι, τη φίλησε στο μάγουλο και έφυγε. Λένε, ότι η κ. Παρασκευή έβγαλε έναδάκρυ. Δεν ξέρουν αν το δάκρυ αυτό έσταξε έξω από τα μάτια της ή μέσα από αυτά.Πάντως είναι σίγουρο ότι δάκρυσε.

            Τέσσεριςμέρες μετά από την αναχώρηση της Νεράιδας, η κ. Παρασκευή αναχώρησε και αυτήγια ένα ταξίδι που κανένας μας όσο ζει δεν γνωρίζει πως και ποια είναι ηδιαδρομή του. Η μετανάστρια, η καλή Νεράιδα από τη Γεωργία που χάρισε 4 χρόνιαζωής στη κ. Παρασκευή, που ήταν 94 ετών.

Ιστορία 2^η

            Η Μάραείναι μια γυναίκα 56 χρονών που ξεκίνησε πριν από περίπου 10 χρόνια να έρθειστην Ελλάδα, για να δουλέψει και να βοηθήσει την οικογένεια και τα παιδιά της.

            Ταβήματά της την έφεραν σε ένα ελληνικό νησί, όπου ρίζωσε και άρχισε να δουλεύεισκληρά, μεθοδικά και υπεύθυνα.

            Όλοιήθελαν τη Μάρα από τη Γεωργία στη δουλειά τους. Γιατί ήταν όπως λένε, εργατική,μεθοδική, καλή μαγείρισσα, έντιμη και μπορούσες να της εμπιστευτείς τη δουλειάσου και το σπίτι σου.

            Τα χρόνιαπέρασαν και η Μάρα συνέχιζε τη δουλειά της εδώ, με νόμιμο και νομότυπο τρόπο,και τα χρήματα που έβγαζε από την ταλαιπωρία της τα έστελνε στην οικογένειάτης. Έφερε εδώ και τη κόρη της μια προικισμένη με ιδιαίτερο ταλέντο κοπέλα πουήταν προορισμένη να γίνει σημαντική μουσικός στη πατρίδα της. Αλλά ... ηφτώχεια και η ανέχεια βλέπεις. Πριν από μια εβδομάδα η Μάρα ενημερώθηκετηλεφωνικά ένα βράδυ ότι ο σύζυγός της έφυγε ξαφνικά από τη ζωή. Έσφιξε τηκαρδιά, έσφιξε τα δόντια της, έστειλε ότι χρήματα είχε για να γίνουν τααναγκαία για τη διαδικασία αυτή.

            Δυστυχώςγι αυτήν, δεν θα μπορούσε να προλάβει να είναι εκεί στη σημαντική αυτή στιγμήτης οικογένειάς της. Ετοιμάζεται για να πάει αργότερα, ίσως προλάβει τα Σαράντα.

            Ηιστορία αυτή μας έφερε στη μνήμη περιπτώσεις και περιπτώσεις συγγενών μας, στημακρινή Αυστραλία, στη Γερμανία, στο Καναδά, στην Αμερική που πληροφορήθηκαν τοθάνατο του πατέρα τους, της μητέρας τους, αδελφών τους, συγγενών τους, αλλά ήταν αδύνατον να καταφέρουν να έρθουνγια να είναι παρόντες στη στιγμή αυτή.

            Καταγράφουμετις ιστορίες αυτές, γιατί σήμερα στην εποχή που ζούμε, κοντεύουμε να ξεχάσουμετην ιστορία της χώρας μας, που είναι μια διαρκής και συνεχής ιστορίαμετανάστευσης.

            Κοντεύουμενα πιστέψουμε ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που φθάνουν στη χώρα μας, με τουςτρόπους που γνωρίζουμε για ένα πιάτο φαγητό, αξίζουν τη μεταχείριση που τουςεπιφυλάσσει το κράτος, κάποιοι πολλοί επιτήδειοι συμπατριώτες Έλληνες, καιπρόσφατα οι φασίστες και ναζιστές της Χρυσής Αυγής που κάθε  βράδυ, κάθε μέρα όπου μπορούν λεηλατούν,ξυλοκοπούν, μαχαιρώνουν φτωχούς μετανάστες.

            Είναισίγουρο και βέβαιο ότι αυτοί οι υπέρ πατριώτες, συναντώνται σίγουρα είτε στιςπαρυφές είτε στη κορυφή πυραμίδας ενεργειών ανέντιμων, ανήθικων και ενδεχομένωςκαι παράνομων που έχουν σαν υπομόχλιο την εκμετάλλευση και τη δόλιαχρησιμοποίηση μεταναστών.

            Ηαπάντηση που αναζητά σήμερα η κοινωνία είναι η αλληλεγγύη για όλους. Θέλουμεμια κοινωνία όπου όλοι οι άνθρωποι θα έχουν τη δυνατότητα να ζουν και ναεργάζονται, να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, να βρίσκουν θετική διέξοδοστη δημόσια υγεία, να μπορούν να ζήσουν σε συνθήκες πολιτισμού. Σ’ αυτή τηκοινωνία, και σ’ αυτή τη παγκόσμια κοινωνία έχουμε χώρο όλοι. Και αυτοί πουείναι μετανάστες εδώ, και εμείς που είμαστε μετανάστες αλλού.

Για την ACT

Κώστας Σκηνιώτης

Αθήνα, 2/7/2012