Τοκερί

          Πριν από λίγες μέρες ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμοςαποκάλυψε από τη τηλεόραση μια συγκλονιστική ιστορία. Ένα μικρό παιδίαναγκάστηκε να παίρνει κρυφά τα κεριά από την εκκλησία της περιοχής του, για νατα ενώσει και μ’ αυτά να δημιουργήσει το αναγκαίο φως για να διαβάζει αυτός καιο αδερφός του. Αυτό γιατί το ηλεκτρικό φως στο σπίτι τους ήταν κομμένο.

          Αυτή και μόνο η ιστορία θα μπορούσε νααποδομήσει απολύτως τη ρητορική όσων στις πρόσφατες συζητήσεις στη βουλή, καικυρίως σ’ αυτήν για τη ψηφοφορία των μέτρων επεδίωξαν να πουν στον ελληνικό λαόότι τα μέτρα αυτά σώζουν τη χώρα.

          Το κερί αυτό, φωτίζει και αποκαλύπτειόλο το δράμα, τον πόνο, τη φτώχεια που απλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς στη βάσητης ελληνικής κοινωνίας.

          Το κερί αυτό, φωτίζει και αποκαλύπτειτους 820.000 εργαζόμενους που πηγαίνουν και εργάζονται στις δουλειές τους,χωρίς να έχουν πληρωθεί την αμοιβή τους κατά μέσο όρο από δυο έως και πέντεμήνες.

          Το κερί αυτό, φωτίζει και αποκαλύπτειτην απίστευτη ανεργία που μαστίζει τη χώρα και ξεπερνάει σήμερα στηπραγματικότητα το 30% του ενεργού δυναμικού της.

          Το κερί αυτό, φωτίζει το πάνω από το30% του πληθυσμού της χώρας που βρίσκεται σήμερα κάτω από το πιο ακραίο όριοτης φτώχειας που μπορεί να ορίσει οποιαδήποτε κρατική ή κυβερνητική αρχή.

          Το κερί αυτό, φωτίζει και αποκαλύπτειτο ανθρωπιστικό δράμα νέων αλλά και μεγαλύτερων που αναγκάζονται να γίνουν μετανάστες βίαια. Άνθρωποι πουακόμα και σε αυτή τη δύσκολη στιγμή της ζωής τους γίνονται αντικείμενοεκμετάλλευσης από πάσης φύσεως ατζέντηδες που τους τάζουν δουλειές σε χώρες τουεξωτερικού, τις οποίες ουδέποτε βρίσκουν όταν φθάσουν εκεί.

          Το κερί αυτό, φωτίζει και αποκαλύπτειτους γεμάτους από ναρκωτικά και πορνεία δρόμους της Αθήνας αλλά και τωνυπόλοιπων περιοχών της χώρας. Ένα φαινόμενο που ανθεί στις εποχές της βαθιάςοικονομικής και κοινωνικής κρίσης, και αποφέρει δισεκατομμύρια στους εμπόρουςαυτού του τύπου.

          Το κερί αυτό, φωτίζει και αποκαλύπτειτην επί της ουσίας έκνομη, αντικοινωνική, παρακρατική δράση ομάδων καισχηματισμών που με μανδύα θεσμικό και κοινοβουλευτικό, επιδιώκουν και προωθούντη διάσπαση και διάλυση της κοινωνικής συνοχής, στηριγμένοι στη φασιστικήθεωρία της συλλογικής ευθύνης και του κοινωνικού αυτοματισμού.

          Αυτό το ίδιο κερί του μικρού παιδιού,πρέπει να γίνει αχτίδα φωτός και ελπίδας, αλληλεγγύης, μαχητικότητας και δράσηςγια να ανατραπεί η προσπάθεια δημιουργίας αυτού του συγκεκριμένου μοντέλου πουπροωθείται. Ενός μοντέλου της δεκαετίας του 1950 χωρίς δικαιώματα, χωρίςδημοκρατία. Ενός μοντέλου που τελικά απαξιώνει ακόμα και αυτή την ιερή έννοιατης εργασίας.

          Το μοντέλο αυτό έζησε για δεκαετίες οελληνικός λαός, πάσχισε, μάτωσε, διεκδίκησε και το άλλαξε ως ένα βαθμό.

          Σήμερα, η ανάγκη της κοινωνίας είναισαφής. Απαιτείται δημοκρατικός – σοσιαλιστικός προγραμματισμός, που στη βάσητης λαϊκής κυριαρχίας και της ουσιαστικής ανεξαρτησίας, θα ελευθερώσει τιςπαραγωγικές δυνάμεις του τόπου.

Μέλους της Εταιρίας

Ελλήνων Λογοτεχνών