Ο ΧΟΡΟΣ                                                    Αθήνα, 07/06/2011    

 Το Σάββατο 4 Ιουνίου 2011 βρέθηκα στο γάμο του γιου μιας φίλης. Βρέθηκα δηλαδή σε ένα εξαιρετικά ευχάριστο γεγονός, ανάμεσα σε νέους και μεγαλύτερους ανθρώπους οι οποίοι μοιραζόντουσαν αυτές τις στιγμές χαράς μεταξύ τους.    Γεγονότα σαν κι’ αυτά είναι ένα ιδιαίτερα ευχάριστο διάλειμμα στη σκληρή καθημερινότητα που έχει διαμορφωθεί στις μέρες μας.

 Βρίσκεις την ευκαιρία να σκεφθείς το νόημα και την αξία που έχει ένα νέο ξεκίνημα, μια αφετηρία ζωής που ξεκινάει με αισιοδοξία και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Βρίσκεις την ευκαιρία να δεις και να χαρείς ανθρώπους ερωτευμένους που με αισθήματα αγάπης στη καρδιά τους ο ένας για τον άλλον αποφασίζουν να πορευθούν από κοινού.    

Θέλεις δεν θέλεις σκέφτεσαι ότι αυτά τα συναισθήματα της αγάπης και της αλληλεγγύης, είναι ακριβώς τα ίδια που χρειάζεται συνολικά η κοινωνία για να κάνει ένα άλμα προς τα εμπρός.    Το συγκεκριμένο βράδυ ήταν για μένα μια ευκαιρία για να διδαχθώ τις αξίες της ζωής από ένα νέο κορίτσι.    

 Γεωργία, από μια απόφαση που συνήθως η ζωή παίρνει μόνη της γεννήθηκε και είναι σε αναπηρικό καροτσάκι. Είναι μια πανέμορφη κοπέλα, με δύναμη και θέληση για ζωή που προχωράει ακάθεκτη μέσα από τις δυσκολίες που πάντα έχει μια τέτοια κατάσταση. Πρόσφατα πέρασε στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά και ήδη ξεκίνησε τις εξετάσεις της με επιτυχία. Αντλεί δύναμη από τον εαυτό της από την αγάπη της οικογένειάς της και από τους φίλους της.  

 Το βράδυ αυτό που περιγράφω, η Γεωργία έβαλε τις γόβες της, στηρίχτηκε στο χέρι του ξάδερφού της που παντρευόταν και με τη μικρή βοήθεια της μητέρας της χόρεψε ένα απαράμιλλο μπλουζ πάνω στη πίστα. Χόρεψε το μπλουζ της ζωής, χόρεψε το χορό των ανθρώπων που μπορούν να είναι περήφανοι και δυνατοί στις δύσκολες στιγμές.

 Η Γεωργία παρέδωσε ένα μάθημα σε όλους μας, και κυρίως σε εκείνους που το μικρό το αντιμετωπίζουν σαν βουνό, σε εκείνους που δεν αντιλαμβάνονται και δεν χαίρονται τα καλά που τους προσφέρει η ζωή.    Αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω στη Γεωργία ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο ευχαριστώ.                                                                       

Κώστας Σκηνιώτης                                           

 Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων  Λογοτεχνών