Τόλμη

Φτερά να βγάλω ήθελα

στον συννεφιασμένο ουρανό

να πετάξω φόβους, αγωνίες και πόνους

πίσω μου να αποτινάξω!

Ανάλαφρη, πουπουλένια σαν τα σύννεφα

η ψυχή και η καρδία μου να μοιάσει φόβοι,

αγωνίες, πόνοι να διαλυθούν

με το πρώτο φύσημα τ΄ ανέμου.

Τούτη η μάταιη ζωή αξία σαν να μην έχει;

αλήθεια είναι δυνατόν να φεύγουμε και

αποτυπώματα να μην αφήνουμε πίσω;

όχι θα πούμε με πείσμα και ανυπακοή

στη ματαιότητα ετούτη γιατί η ζωή,

μας χαρίστηκε και σε άρνηση

δεν έχουμε δικαίωμα να προβούμε.

 Και αν γεράσαμε το πνεύμα μας

ανυπότακτα αποτυπώματα θα αφήσει,

 λιγοψυχιά, φόβο και πόνο οι επόμενοι

να τιθασεύσουν να γνωρίζουν να μελετούν

πως τίποτα δεν είναι μάταιο

παρά γενναιότητα και τόλμη ανυπότακτη

να έχουν τον κόσμονα κατακτήσουν.

Κ. Α.