Η  σκέψη  

 Είναι μια στάλα από χυμό

 πορτοκαλιού κομμένου πρώιμα από το δέντρο 

Είναι σαν ένα βότανο θαυματουργό

την άνυδρη στιγμή μας που δροσίζει 

Είναι σαν βέλος από χέρι παιδικό

που κέντρο βρίσκει στο παιχνίδι 

Είναισαν χείλη κόκκινα λαχταριστά

που το κραγιόν τους θα’ θελες να έχεις γίνει 

Είναιδυο μάτια πράσινα ή γαλανάπου μέσα τους θα μάθαινες κολύμπι 

Είναιδυο στήθη που κοιτούν τον ουρανόκαι απέναντι ο ήλιος τα φωτίζει 

Είναιη αίσθηση πως πέρασες εδώκαι άφησες ξωπίσω σου δυο ίχνη 

Είναιτο μούχρωμα στον ουρανόπου μήνυμα στο έστειλα να γίνει.