Αςσυλλογισθούμε

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνουαποτελούν παρελθόν. Έκλεισαν με μια τελετή λήξης που δημιούργησε περίπου όσησυζήτηση  δημιούργησε και η τελετήέναρξης.

Ιδιαίτερο σημείο στη τελετή λήξηςη ώρα που οι αθλητές όλων των χωρών μπήκαν όλοι μαζί στο στάδιο, και όχιπαρατεταγμένοι ανά χώρα. Ωραίο στιγμιότυπο, το οποίο χάλασε ίσως όταν όλοιαυτοί οι αθλητές διαφορετικών χωρών σχημάτισαν την αγγλική σημαία.

Σε αυτούς τους ΟλυμπιακούςΑγώνες, όπως και σε όλους για να είμαστε ειλικρινείς, υπήρξαν πολλά περιστατικάκαι σημεία στα οποία μπορεί κανείς να σταθεί.

Θα σταθούμε εδώ σε τρία τα οποίαπιστεύουμε ότι έχουν μια ξεχωριστή σημασία και σημειολογία, και αξίζει νααναγνωσθούν με αυτόν τον τρόπο.

Ο μεγάλος τελικός του μπάσκετέχει λήξει και η Αμερική έχει κερδίσει το χρυσό μετάλλιο. Πρώτος ο ΜάικΣιζέφσκι και πίσω του ένας προς έναν, ο Κόμπε Μπράιαν και οι άλλοι περνούν απότον πάγκο της Ισπανίας. Ένας προς έναν χαιρετούν, αγκαλιάζουν, φιλούν, παρηγορούντον δακρυσμένο ηττημένο της μάχης Πολ Γκασόλ. Ο Γκασόλ αγωνίζεται εδώ καιχρόνια στο M.B.Α καιείναι με κάποιο τρόπο ένας μετανάστης στην Αμερική. Η εικόνα είναι εξαιρετικάσημαντική και στέλνει ένα μήνυμα προς όλο τον κόσμο, τελείως διαφορετικό απόαυτό που με την εξωτερική πολιτική της στέλνει συνήθως η αμερικανική πολιτικήηγεσία. Αξίζει να το κρατήσουμε και να σκεφτούμε, πως καταφέρνει η χώρα αυτή μετην ελάχιστη ιστορία, να δημιουργεί ένας έθνος το οποίο πραγματικά έχει πολλάκαι ουσιαστικά συνεκτικά χαρακτηριστικά. Μια χώρα μεταναστών από παντούκαταφέρνει να μένει ενωμένη.

Ο Ηλίας Ηλιάδης, αν δεν κατάφερνεμε την προσωπική του μάχη να γίνει αυτό που είναι, ίσως για αρκετούς θα ήταναπλά ένας μετανάστης ή έστω ένας ομογενής. Με τη μάχη που έδωσε για νακατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο, αλλά κυρίως με τον τρόπο που στάθηκε μετά απόαυτό απέναντι στον ελληνικό λαό, έδειξε όλα όσα ορισμένοι επιφανείς,κυβερνώντες αλλά και κόμματα στη βουλή ξεχνούν καθημερινά. Η Νταφάρ, μεγάληνικήτρια στα 5χλμ γυναικών από την Αιθιοπία, έδωσε ένα μήνυμα αλληλεγγύης καιανθρωπιάς προς τον ελληνικό λαό. Ταυτόχρονα έδωσε ένα ηχηρό μήνυμα σε όσουςεπιδιώκουν τον εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας, και επιδιώκουν με τρόποσυστηματικό να τη μοιράσουν σε αντιμαχόμενες ομάδες. Η Νταφάρ, εξήγησε με πολύαγάπη ότι έχει στην Ελλάδα μέλη της οικογενείας της, συγγενείς, φίλους που ζουνεδώ αρμονικά επί χρόνια. Είπε δε, ότι πιστεύει πολύ στον ελληνικό λαό, και παράτου ότι σήμερα αυτός δοκιμάζεται είναι βέβαιη ότι θα τα καταφέρει. Είναι μιαηχηρή απάντηση απέναντι σ’ αυτούς που βάζουν στην ουρά  ανθρώπους με βάσανα και προβλήματα, γιανα τους μοιράσουν τρόφιμα, και ζητάνε ταυτότητα γιατί αυτό όπως δηλώνουν καιτονίζουν το κάνουν μόνο για Έλληνες.

Την ώρα που συνέβαιναν αυτά,είχαμε την αποτρόπαια πράξη που έγινε στη Πάρο απέναντι σε ένα 15χρονο αθώοκορίτσι. Είχαμε ταυτόχρονα τον εν ψυχρώ σφαγιασμό ενός 19χρονου Ιρανού στο κέντροτης Αθήνας από μια παρέα πέντε εποχούμενων υποτιθέμενων ανθρώπων.

Και τα δυο αυτά περιστατικά είναιεξίσου κατακριτέα, αποτελούν πράξεις στυγερές και αποτρόπαιες που πρέπει νακολαστούν με βάση την ισχύουσα νομοθεσία.

Το θέμα της μετανάστευσης είναιένα μεγάλο ζήτημα που απασχολεί όλες τις σύγχρονες κοινωνίες.

Η πραγματική αλλά και η λεγόμενη   λαθρομετανάστευση το ίδιο. Σεαυτό το θέμα που έχει πολλές διαφορετικές αφετηρίες και αιτίες δεν υπάρχειμονοδιάστατη οπτική.

Οι έκνομες πράξεις απ’ όπου και αν προέρχονται είναικατακριτέες από μόνες τους.

Σε καμία περίπτωση τα θέματα αυτάδεν μπορούν να εκχωρηθούν σε φασιστικές, ναζιστικές, ρατσιστικές ομάδες πουεπιχειρούν και επιδιώκουν να πάρουν το ρόλο του κράτους και να αποδώσουνδικαιοσύνη έτσι όπως αυτές την ορίζουν, με βάση πάντα τις αρχές της αυτοδικίας.Η μετανάστευση  είναι ζήτημα μεγάλο,και πρέπει πάντα να αντιμετωπίζεται μέσα στα πλαίσια του διεθνούς καιευρωπαϊκού δικαίου και κεκτημένου, με γνώμονα ασφαλώς τη νομιμότητα και τηνασφάλεια των πολιτών γενικά και ασφαλώς των Ελλήνων πολιτών . Κυρίως πρέπει νααντιμετωπίζονται με γνώμονα και πρόθεση την ενίσχυση και την διεύρυνση τηςκοινωνικής συνοχής, την αρμονική συνύπαρξη όλων ανεξάρτητα φυλής, εθνικότητας,θρησκεύματος και χρώματος. Στις μέρες μας υπάρχει ανάγκη αγάπης, ανθρωπιάς καιαλληλεγγύης για να ξεπεραστούν τα προβλήματα. Τα κηρύγματα μισαλλοδοξίας είναιιστορικά συνδεδεμένα πάντα, με τεράστια οικονομικά συμφέροντα και αφανή οφέλη.

Ο δημοκρατικός ελληνικός λαός,ιστορικά και διαχρονικά λέει ΟΧΙ στο ναζισμό, στο φασισμό και στο ρατσισμό, πουσυνήθως ξεκινάει με τον διαχωρισμό μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών, και στησυνέχεια καταλήγει στο διαχωρισμό μεταξύ Ελλήνων και Ελλήνων.

                                                                            Του Κώστα Σκηνιώτη

                                                                                       Ποιητή

                                                                             Μέλος της Εταιρίας

                                                                            ΕλλήνωνΛογοτεχνών