Ετούτο το παιδί…

Γέλιο, παιχνίδι και χαρά έπρεπε να γνωρίζει
κι όχι της βόμβας τη βουή, που την καρδιά του σκίζει.
Κυνηγητό να έπαιζε μες στα στενά σοκάκια,
όχι να τρέχει να κρυφτεί με τ’ άλλα τα παιδάκια.

Κι όμως… Ετούτο το παιδί, δεν είναι όπως τα άλλα,
ζει σε κυνηγημένη γη με βάσανα μεγάλα.
Έχει ματάκια που κοιτούν γεμάτα απορία,
χείλη  μικρά που τρέμουνε με κάθε φασαρία.

Ετούτο το παιδί είναι απ’ την Παλαιστίνη,
που χρόνια τώρα λαχταρά να ζήσει με ειρήνη.
Ζει μέσα στον κατατρεγμό δεν έχει που ν’ απλώσει
το παιδικό χεράκι του, ασφάλεια να νοιώσει

(αφιερωμένο, στην άγνωστη μικρούλα από τη Γάζα…)